Contactclown Moes

reactie groepsleerkrachten van 3 groepen:

“Wij hebben erg genoten van Spek en Moes. Het was leuk hoe jullie op de reacties van de leerlingen inspeelden. Lekker ongedwongen, geen vast programma!! De tijdsduur was ook goed. Echt leuk gedaan!! Vooral omdat jullie zonder verbaal te zijn erg duidelijk overkwamen. Non verbaal is ook rustiger!! Dus top Spek en Moes!!”

reactie van een groepsleerkracht:

“Ik vond jullie optreden echt heel erg geslaagd. De kinderen bij ons in de groep ook! Ik zag er van tevoren nog wel een beetje tegenop omdat de klup [lees: groep] bij ons alles nogal snel kinderachtig vindt, maar dat viel heel erg mee. En ook om ze nog een beetje rustig te houden. Ook na de tijd konden we snel weer over tot de orde van de dag… Leuk dat je het ook opbouwde van heel rustig naar wat drukker en dat het toen ineens was afgelopen!
Bedankt voor jullie optreden.”

reactie activiteiten-begeleidster:

… Wat mij persoonlijk betreft: ik vond het heel geslaagd! Ik had van collega’s ervaringen gehoord over een activiteit met clowns in de woning en had daardoor een beeld en de vrees dat het misschien niet in de smaak zou vallen bij de bewoners op mijn afdeling. Maar dat beeld klopte gelukkig helemaal niet, jullie gingen heel mooi in op de beleving en wensen van de bewoners, maakten het heel persoonlijk en individueel en juist daardoor waren de meeste bewoners wel enthousiast.
Ik denk dat vooral de liedjes erg aanspraken, zingen doet altijd veel voor de bewoners. En ook vond ik het heel bijzonder om te zien hoe jullie met de bewoners (ook op de kamers) contact maakten. Er waren een aantal mooie en onverwachte momenten, zoals de dhr die eigenlijk van tevoren aangaf niet er bij te willen zijn, die dan toch door de kamer danst en meezingt met jullie (achteraf hoorde ik van zijn vrouw dat hij zelf ook regelmatig voor clown heeft gespeeld op kinderfeestjes enzo),
En de mevrouw die zo opging in het verhaal, (dat mag je ook niet doen! Eigen schuld…)

Na afloop heb ik aan de bewoners gevraagd wat zij er van vonden en de meeste waren erg positief, fijn dat er een beetje gelachen werd en lol op de woning was, leuk die liedjes, ze deden het heel goed, als je maar meedoet dan is het voor iedereen leuk… waren de reacties die ik kreeg.

Al met al zijn we positief! Ik denk dat het een activiteit is die veel meerwaarde heeft, ook op de andere afdelingen, dus ik heb gister in een overleg bij mijn collega’s aangegeven dat het zeker de moeite waard is als we jullie nog eens uitnodigen.

Nogmaals bedankt

reactie activiteitenbegeleidster:

Woning 6 was erg enthousiast, waren heel positief over jullie bezoek.
Er was een leuke sfeer, bewoners reageerden leuk en jullie betrokken alle bewoners er goed bij.
Nadat jullie vertrokken waren uit de woning was er ook geen onrust….het leven ging gewoon als “normaal” verder.

Woning 9: … de tijd dat jullie er waren was erg waardevol …
Bewoners reageerden mooi, iemand die normaal niet veel zegt was nu duidelijk aanwezig.

Dus over het algemeen hele positieve reacties.”

—

Een impressie van de clowns zelf van het hierboven genoemde bezoek:

Woning 6

Bij binnenkomst had een van de clowns direct contact met meneer, Hij straalt bij het zien van Moes en grijpt haar hand. Er ontstaat spel als hij de hand vast blijft houden en Moes en Spek proberen de hand los te wurmelen. Een vd vrouwelijke bewoners komt uit de tuin en geeft aan het leuk te vinden dat er clowns zijn. Op de uitnodiging van een dans neemt de vrouw de hand vast en gaat bewegen, waarbij de vrouw leidend is.

De dichte koffer blijkt voor sommige bewoners uitnodigend om er in te kijken; de handpoppen worden er uit gehaald en ook muziekinstrumenten.

Stukjes melodie of liedtekst worden opgepikt door de clowns wat de bewoners uitnodigt verder te zingen, en er gemakkelijker een gezamenlijk spel ontstaat. Bewoners vullen aan daar waar de clowns het niet weten. De activiteiten die hierdoor ontstaan, worden beleefd en gedeeld door soms alle aanwezigen. Er ontstaat een kringetje van staande bewoners. De clowns gaan zo staan dat alle bewoners makkelijker de buren bij de hand kunnen nemen. Een van de bewoners geeft aan ” ik vind het zo fijn, ik voel me weer even helemaal normaal”. Een andere bewoner: “Je moet ook af en toe eens lekker gek kunnen doen hè.” Er word veel gelachen. een van de bewoners trekt gekke gezichten. de overigen in de kring schieten allen in de lach. De fonkeling in de ogen van de bewoners is zichtbaar, de ogen staan helder. Daar waar bij binnenkomst, op een na alle bewoners sterk in zichzelf gekeerd aan een tafel zaten, staan ze nu in een kring te zingen en te lachen.

Bij vertrek naar de andere woning worden de clowns aangesproken door een dochter van een van de bewoners. Ze vraagt hen bij haar moeder op de kamer langs te gaan. Deze bewoonster(Annie)ligt in bed. Op het moment dat ze de clowns in haar ooghoek ziet verschijnt er een glimlach op haar gezicht en worden haar ogen groter. De dochter slaat een hand voor haar mond en krijgt tranen in haar ogen. In het contact met ‘Annie’, voelen de clowns beiden veel liefde stromen en zijn zij ondanks “annie’s” vergevorderde dementie echt in contact. Met vlagen zoekt zij de clowns gericht op met haar ogen en handen. De clowns spiegelen haar gedrag in gebaar, geluid (stemklank) en liefdevolle verwondering. De dochter haalt op enig moment iemand erbij die vervolgens foto’s neemt van haar moeder met de clowns in actie. We verlaten de kamer en nemen afscheid van Annie, de dochter en de bewoners.

Woning 9

De atmosfeer is geheel anders dan in woning 6. Aan een tafel zitten 3 vrouwen, waarvan er een haar arm in een mitella heeft. De clowns lopen op haar af. Er wordt afwijzend op gereageerd. Er komt een bewoonster voorbij (Tina) die beide clowns indringend aankijkt en bij de handen neemt. De clowns laten zich leiden. De bewoonster leidt hen richting voordeur en geeft aan dat die open moet. De clowns vervolgen met haar de weg naar de gang. Ze loopt richting tuin, die deur is op slot, vervolgens lopen zij terug naar de gang en komen de open voordeur tegen. Daarop hangt een bordje ” welkom”. De clowns nodigen haar uit naar binnen te gaan. De ‘wandeling’ met Tina ontspande haar zichtbaar. We worden meegenomen naar haar kamer (terwijl we lopen gebaart een van de bewoonsters met haar vinger tegen haar voorhoofd en zegt ” ja, die trapt er wel in ja” en kijkt afkeurend). Op de kamer van de bewoonster staan veel afbeeldingen van clowns.
Ze ” duwt” een van de clowns op bed. Die valt spontaan in slaap. De andere clown ook. Even later strekken we onze handen en trekt ze ons weer uit bed. We lopen naar de woonkamer. Daar zit inmiddels de zoon van de ” afkeurende” bewoonster aan tafel. Ze kijkt ons indringend aan. ” Kom moeder, we gaan een sigaretje roken” zegt haar zoon.” Beiden vertrekken. De clowns versnellen hun stap richting tafel en plonzen in de stoel” Zo, wij zitten”. Dat breekt de ijzige sfeer wat. Als een van de clowns stoeit met hoe op de stoel te zitten ontstaat er spel. De koffer op tafel en de inhoud wil gezien worden. Een pluizig handpop hondje zorg voor spel als deze niet terug wil in de koffer maar liever bij mevrouw wil zijn. Ze schiet in de lach. Een andere bewoonster komt en zegt op vrolijke toon” Goh wat leuk, zijn jullie de kliniclowns? Doen jullie dit elke dag? Wat zien jullie er leuk uit zeg!”
De tijd zit er helaas op en de clowns worden uitgezwaaid.